Holly maakte Martin wakker om half vier ochtends: de bevalling was begonnen. Spullen werden in de auto gelegd om naar het ziekenhuis te rijden en alles verliep kalm, er was immers nog een zee van tijd.
Pas toen hij de laatste spullen naar beneden haalde, zag hij Holly op handen en knieën in de woonkamer zitten, ze verging van de stress en de pijn. Langzaam begon hem te dagen dat ze het ziekenhuis nooit zouden halen.
Gelukkig was zijn mama wel snel ter plaatse en zij belde met de vroedvrouw terwijl Martin zijn vrouw moed insprak. Even dacht Martin nog dat het ging om handje vasthouden tot de hulpdiensten er waren maar na één enkele persbeurt had hij Isabelle, een flinke dochter, in zijn handen.Toen Martin zijn dochter op de borst van Holly legde, begon Isabelle te huilen. Een zucht van opluchting ging door het huis want de eerste 10 seconden gaf Isabelle geen enkel geluid.
